Feliz Aninovo. Oxalá vivades tódolos días que vos quedan de vida…

Cos tempos que corren hai poucas razóns para celebrar o aninovo, agás que estamos vivos/as…

A ETA ataca de novo no aeroporto de Madrid, colocando unha furgoneta bomba na T4 de Barajas, provocando o afundimento de catro prantas e o caos na terminal, de momento, hai 20 feridos e dous desaparecidos. Puido ser unha auténtica hecatombe… 

E… Saddam Husein, o sunita iraquí, foi aforcado en Bagdad, no berce da civilización e das fermosas historias circulares de Sherezade, no centro floreciente da civilización árabe ata que Bush, Aznar e Blair chegaron alí para escarallalo todo en nome de non se sabe quen…

Non se entende, que aforquen a uns terroristas de Estado e a outros ríndanlles pleitesía, como a Franco e Pinochet, mentres Bush celebra con champán a matanza de Iraq e o 5º aniversario do campo de detidos de Guantánamo…

Cabe subliñar que o promotor da Operación Cóndor (organización clandestina para a práctica do terrorismo de Estado coa cooperación dos EE.UU) foi Henry Kissinger, político estadounidense nacido en Alemaña, a quen lle concederon en 1973 o Premio Nóbel da Paz e aínda hoxe en día non llo quitaron. Que barbaridade! Nin que dicir ten, que  as persoas que marcan as nosas vidas non son as que posúen as mellores credencias… Pero, non hai que esquecer que, os aplausos se van, os trofeos se enchen de po e os gañadores axiña son esquecidos.

Da lotería terrorista non se libra ninguén…

Os terroristas, como os psicópotas, carecen de sentimentos. Como poden vivir con tanto odio metido no corpo? Co lindo que resulta non facerlle mal a ninguén… 

O mundo está en guerra, os gobernantes están tolos, enchidos de soberbia, e a Humanidade está de loito: ogallá a PAZ se sobrepuña a tódalas cousas. Nunca máis unha bomba, unha guerra, nin un neno enfermo ou asustado…

Oxalá poidamos vivir en paz tódolos días que nos quedan de vida… 

Non! Hoxe non foi un bo día, pero seguimos mergulladas no consumismo…

Sempre hai un intre para a esperanza. Feliz aninovo! Akemashite omedeton Gozaimasú! Grazas por me ler. Fina Roca

 

Hoxe non foi un bo día…

 Os aplausos vánse, os trofeos enchénse de po e os trunfadores axiña son esquecidos, pero os seres queridos, amigos ou familiares, sempre estarán con nós independentemente do credo que practiquemos, sexamos ateos ou crentes…

?

Caldeirada de rape

Houbo un tempo en que os mariñeiro galegos, cando pescaban rape, cortábanlle a cabeza e tirábana ao mar, como os centolos, porque que rompían as redes. En Cedeira, Barqueiro e Viveiro era habitual ver aos mariñeiros no malecón descabezando rapes enormes rodeados de gaivotas, mulleres e nenos; os cativos utilizaban as devanditas cabezas como carnada para pescar cangrexas coas zarandas, pero tamén había quen as levaba as agachadas para as casas para facer caldeiradas, ou salpicón…

Hoxe en día se comercializan as cabezas do rape troceadas a tres euros o quilo, tanto nos mercados municipais, como nas grandes superficies. Os osos de rape son estupendos para facer un caldo de peixe, ou salpicón: quitar a carne dos osos, unha vez cocida, e mesturar cun par de ovos, cebola picada e un puñado de guisantes… 

O rape común ou branco ten unha boca enorme e cara de sapoÉ moi sabroso, rico en fósforo e iodo. Se sabemos aproveitalo todo, todiño todo, pois non vai caro…

Na praza hai rapes pequenos, –os rapiños- a oito euros o quilo, que están riquísimos en caldeirada, ou á prancha…

Rapiños en caldeirada:

Hai que comprar un rape dun quilo para dous comensais. Sepárade a cabeza do tronco aproveitando ao máximo a cola do peixe, quitarlle-los dentes á boca e trocear a cabeza en dous cachos; limpar con coidado as entrañas para conservar enteiro o fígado do rape, que ten un color laranxa parecido ao dos mexillóns (esta tarefa vola fai a pescadeira/o), quitárlle-la pel exterior das colas, que queden brancas, pero deixarlle a teliña negra do interior, non lla quitedes nunca. Unha vez limpo e troceado, adobalo con allo, sal e perixel, non máis de media hora…

Modo de Facelo: no fondo dunha tarteira ampla poñede unha capa de patacas cortadas en rodaxas gordas, outra de cebola, pimento roxo e tomate fresco, tamén en rodaxas, cubrir todo, en crudo, con aceite de oliva e caldo de peixe (só cubrir). Poñer ao lume rápido ata que ferva dez minutos aproximadamente, -depende da calidade das patacas-, logo poñer as colas dos rapiños enriba do mexunxe e un puñado de chícharos da casa (guisantes), tapar a pota, deixar que levante o ferver de novo, menear a tarteira para esparexa-los sabores, e cando estea listo engadirlle un sofrito de allo e pimentón doce: no momento de servir espolvorear todo con pirixel picado.

Que facer coas cabezas do rape? Antes de face-la caldeirada hai que cocer as cabezas cunha cebola grande, dúas follas de loureiro, un puerro, unha zanahoria e mailos fígados do peixe, e un bo chorro de aceite de oliva virxe. Cando estea todo cocido separade os trozos brancos de peixe dos osos e reservar, colar o caldo, pasar polo chino a zanahoria, cebola e puerro; mesturar todos os elementos co caldo e azafrán en rama. Levar de novo ao lume, provar de sal e cando estea ao gusto de cadaquén, engadir os figadiños do rape machacados cun tenedor. Xa veredes que caldo de peixe tan rico! Podedes botarlle gambas peladas, berberechos, mexilóns, taquiños de xamón, ou as socorridas verduras troceadas, cando non uns picatostes…  

Antes de face-la fumé hai que reservar un baso de caldo para a caldeirada… 

Que aproveite! Que non se diga, que non comemos rape porque é moi caro, non tal… 

España é o segundo país do mundo en consumo de peixe por habitante, logo de Xapón, claro! Fina Roca

A Memoria Histórica

 

“ARMH” memoriahistorica@memoriahistorica.org ven de divulgar na interrede un texto que me parece moi interesante para conmemorar o día da Constitución española…

DEZ ACCIÓNS QUE EN CALQUERA MOMENTO PODEMOS FACER POLA RECUPERACIÓN DA MEMORIA HISTÓRICA:

     1.- Escribir á Comisión Interministerial  para as Víctimas da guerra civil e da dictadura franquista para que o Estado garante as exhumacións das foses comúns e maila búsqueda e desaparición dos desaparecidos. Que sexa regulada no Código Penal a apoloxía do franquismo. Que nos colexios e institutos se estudie a fondo a II República, a guerra civil e a dictadura franquista. Que se instale unha exposición permanente no Val do Caídos, explicando o porqué se fixo e a quen obrigaron a construilo. Que en tódolos edificios públicos se instale unha placa cos nomes dos que foron ‘depurados’ pola dictadura. Que señalicen as obras públicas e privadas levadas a cabo polos presos políticos e que se anulen os sumarios instruídos polos tribunais que eran ilegais.

     2.- Grabar a testimuña dun susperviviente da guerra civil, ou da represión franquista, escribilo para non perdelo, fomentar a investigación entre a propia familia, ou xoves estudiantes, e pinchalo na rede: http://www.mmoriahistorica.org/modules.php?name=News&file=article&sid=3

     3.- Escribir un correo electrónico ás embaixadas de Alemaña (Dr.Wolf- Ruthart Born:pr-1@madri.auswaertiges-amt.de) e Italia (Amadeo de Franchis: archivo@ambitaliamadrid.org) para esixir unha reparación simbólica por ter axudado ao dictador Francisco Franco a gaña-la guerra civil e secuestrar perante +40 anos á democracia do nosos país. Cabe subliñar que miles de españois foron deportados, retidos ou asasinados nos campos de concentración nazis.  

     4º.- Reunir un grupo de xentiña do común, estudiantes de bacharelato, FP ou universitarios, para visionar e comentar o ciclo de documentais agrupados no colectivo Imaxes contra o Olvido: www.imagenescontraelolvido.com

     5º.-Inscribirte ou colaborar con calquera asociación para a recuperación da memoria histórica.

     6º.- Firmar a campaña que está a facer Amnistía Internacional para esixir ao goberno español xustiza para as víctimas do franquismo: http://www.es.amnesty.or/actua/esp_mar06/

     7º.- Facer camisetas para denunciar o golpe de Estado de Franco, nasdo en Ferrol,  baixo plica de Nunca Máis un 18 de xullo.

     8º.- Visitar e divulgar a web que tenta facer un censo de tódalas víctimas do franquismo:www.todoslosnombres.org

     9º.- Escribir un correo electrónico ao embaixador español en Marruecos, Luís Planas, para reprobarlle a súa actitude por asistir en nome do pobo español á inaguaración da casa museo de Mohamed Mizzian, un militar franquista de orixe marroquí que foi moi sanguinario cos perdedores perante a guerra civil, e un represor en Marrocos.

Luis Plana: ambespma@mail.mae.es

     10.- Enviar este comunicado a quen estimedes convinte, ou engadir cousas encamiñadas a recupera-la memoria histórica…

       (Nota: prometo escribir algún caso da guerra incivil, como o da churreira de Ferrol, Xosefa de Teloi, pernas tortas, fusilada na tapia do cemiterio de Catobois, Ferrol, sen máis pena capital ca de crer no que facía: era unha republicana convencida. Fina Roca)