Teño un letor que está cabreado porque non escribo nada dende o verán, incluso, utiliza unha lenguaxe pouco adecuada para recriminarme. Primeiro, escribo cando me peta, para iso é a miña bitácora, e punto…
Segundo, grazas polas moitas mostras de solidaridade, se é duro perder unha nai cando menos o esperabas, máis duro é ver como un pai vai perdendo a memoria pouco a pouco, agora necesita coidados e agarimos, e os meus lectores poden ler cousas máis interesantes ca as que eu escribo, por exemplo: Hijos del ancho mundo de Abraham Verghese, un etíope que escribe como os anxos e que merece o premio Nóbel. Fina Roca