A multinacional Alcoa, líder mundial da fabricación do aluminio, con centros de producción en 37 países, entre eles España, participa en tódalas fases da Industria: tecnoloxía, minería, refino, electrolisis, fabricación e reciclado.
O presidente mundial de Alcoa, Alain Belda, ven de anunciar o despido de 6.700 traballadores para aforrar 125 millóns de dólares en impostos, logo de traspasar a meirande parte das factorías ao grupo noruegués ORKALA: o maior productor de silicio do mundo..
Disque a causa real da estampida radica na subida do 30% da enerxía eléctrica e na aprobación en España do Plan Nacional (PNA) de Emisión de Gases de Efecto Invernadoiro para 2008-2012, segundo o Protocolo de Kioto…
Os sindicatos maioritarios fanse os despistados, calan, cando a multinacional con sede nos EE.UU non descarta ‘axustes’ nos cadros de persoal das factorías españolas, incluídas as galegas de Sabón, Arteixo e San Cibrán, onde os niveis de contaminación son tan alarmantes, como en San Juan de Nieva, Asturias, onde teñen instalada a maior fábrica de zinc electrolítico do mundo…
Outrora, os Comites de Empresa, solucionaban os problemas con asambleas e folgas, agora, reúnense cos comités europeos en hoteis de cinco estrelas, a gastos pagos pola Patronal, e adoitan recorrer aos eufemismos para evita-la alarma social, segundo as consignas da globalización. Ao peche das empresas chámanlle reestructuración, axustes ou reconversión industrial; ao despido libre, regulación de emprego, á evasión de impostos FUNDACIÓNS, e a folga xeral, paro. Mais, se a bolsa baixa, é que ten unha evolución descendente…
Para evitar problemas políticos, as coalicións de familias archimillonarias, alias multinacionais, recorren as FUNDACIÓNS e VOLUNTARIADO, creando a base de regalos interesados unha dependencia real das Institucións públicas.
A FUNDACIÓN ALCOA dedícase a subvencionar Programas altruistas, caros ou de non máis de 6000 euros, e a plantar arboriños para lavar a conciencia da multinacional, xa que está a desforestar o planeta abrindo novas empresas altamente contaminantes, para as que se necesitan máis de de 50.000 Hectáreas. É tal a hipocresía desta fundación, que se deita dos centros educativos públicos, ou calquera outra institución que administre a miseria, para evadir impostos e facer propaganda de balde de se mesma co visto bo das autoridades políticas, acompañada sempre dun sospeitoso voluntariado á americana, que se pasea polos centros públicos co buzo e mailo logo da empresa privada…
O caso é saír na foto! Entendo que os lambecús queran codearse cos executivos de Alcoa, pero non entendo que o bipartito galego (socialistas + nacionalistas) ceda os centros educativos públicos ás fundacións privadas sen consultar o parecer do Claustro de Profesores, dando unha información equivocada ao alumnado da ESO, Bacharelato e FP…
A Consellería de Educación está a venderse por un prato de lentellas! O procedemento é moi sencillo: a Fundación ofrece unha máquina, unha cadeira de rodas, catro ordenadores portátiles, unha viaxe de balde, un premio en metálico, ou os materiales necesarios para axardinar unha zona, a cambio da propaganda: a foto dos alumnos prantando árbores con algún executivos ou voluntario de Alcoa. Inspectores educativos ou Delegados saíndo na TVG interesados na exposición da reciclaxe dos embases de aluminio, ou a Xunta Directiva dun centro de Infantil, Primaria ou Secundaria, departindo amigablemente cos inxeñeiros e conferenciantes de Alcoa…
Por exemplo! A próxima semana no IES Urbano Lugrís de A Coruña, traballadores de Alcoa van colaborar na plantación de árbores, dando unha morea de conferencias na aula magna do instituto para fomenta-la educación medioambiental dos estudiantes. Logo haberá ágape na Biblioteca ao que non está invitado o Claustro de Profesores: tampouco lle consultaron o seu parecer sobre o evento e iso que teñen empapelado o instituto e bisbarra co logotipo de Alcoa, cousa que non comparten moitos profesores e profesoras…
A min, todo isto de Alcoa recórdame a omnipotente saga da Fundación de Isaac Asimov, e tamén a Fundación do dramaturgo Buero Vallejo: un inmenso mundo de emocións de ciencia ficción e da realidade existente…
Ata sempre amigos e amigas! Grazas por me leer en Bélxica, Portugal, México, nas Seycheles e nas Hispanias. Fina Roca.