O Papa clausurou en Valencia o V Encontro mundial das Familias católicas apostólicas e romanas cunha multitudinaria misa a que asistiron un millón de persoas, máis o menos as mesmas que desfilaron o día do orgullo gay en Madrid e menos das que desfilaron baixo a bandeira de Nunca Máis en contra dos vertidos do Prestige e da guerra de ocupación de Iraq. Nin que dicir ten que os mundais de fútbol acaparan máis público…
Mentres Benedicto XVI evanxelizaba ó seu rebaño con promesas inverificables de salvación eterna misando dende un altar climatizado de 2.700 metros cuadrados, en Ortigueira, se clausaraba a vigésima segunda edición do Festival Celta cun gran respaldo histórico: máis de 100.000 visitantes diarios sen tantas subvencións e propagandas papais. Vamos! Que os amantes da música folk non ían caber en Ortigueira se o Estado apoiara o festival como apoiou ó Papa e o PP puxera autobuses de valde dende toda Europa para ver a Berrogüetto e ós bretóns de Gwendal…
O xefe do Estado máis clasista e pequerrechiño do mundo estivo arroupado polos reis das Hispanias e resto de autoridades. Por faltar non faltou nin Paquito Vazquez de la Coruña. A quen non vin, rezando de xeonllos o rosario da Aurora en primeira liña cos brazos extendidos en actitude orante, foi a Federico Jiménez de los Santos…
Nada direi do pasado hitleriano dun Papa que vai de modelo de virtudes, cando ten unha vocación ultraderechista que mete medo. Pero si direi que, Pepiño Ratzinger, para dar exemplo, debería trasladarse dende Roma a Valencia na lancha de pedra de San Andrés de Teixido, ou nun kayuko…
Un inimigo a ultranza do laicismo, das liberdades democráticas (En Cidade Vaticano só poden votar os varóns con rango) da diversidade sexual, da Teoría da Liberación e da liberación feminina, non pode ser recibido con honras de Estado en ningún país democrático. Non ten sentido tanto boato e luxo para avaliar a un Papa que condena o amor entre persoas do mesmo sexo e que fomenta a submisión entre os pobres e as mulleres…
Non fai falla ser un lince para dicir que a Igrexa está ó lado dos ricos e poderosos para manter o seu privilexiado reino de machos católicos que viven a corpo de rei en fastuosos pazos arzobispais…
Cando unha monxa chegue a Papa xa falaremos do verbo de Cristo…