Este ano a neófita confradía da Misericordia decidiu renovarse ou morrer…
Encomendándose a Deus e mailos santos, emulando á Madrugá de Sevilla -que por primeira vez en oitenta anos deixou de saír este ano por mor da chuvia- os xoves confrades da Misericordia sacaron a rúa os pasos do Eccehomo (S.XVII, anónimo) e da virxe da Clemencia (S.XX, obra de Francisco Gijón) quen estreaba trono de prata, saia bordada en ouro e manto idem feitos por artesáns andaluces, amén de toca e mantelo…
Se ben é certo que en Viveiro poucos son os amantes das innovacións, por aquilo de que hai que gardar as tradicións, non menos certo é que se non fose pola procesión penitencial da Redención, que saiu as 12.30 e retirouse as tres da madrugá, non habería un alma polas rúas de Viveiro, xa que o resto das procesións suspendéronse por medo á chuvia. O tempo dará, ou non, a razón a esta confradía dirixida por xoves universitarios. Non hai que esquecer que coa tamborrada viveirense pasou o mesmo, a mitade do pobo escandalizouse e agora ten un tirón turístico que non vexas.
Hai quen vive a Semana Santa con verdadeiro fervor relixioso, quen como extraordinario acto lúdico cultural e que ve nela un mero negocio, digamos que turístico. Viveiro sen Entroido, Semana Santa ou Naseiro, non vale nada. Coa praia xa acabaron fai tempo. Así que, renovarse ou morrer…
Velaquí o traballo que da montar un evento deste xeito como para criticar por criticar. Que o recorrido era largo, ¡Home bo! Máis largo é en Ferrol, ou en Sevilla e ninguén lle pon pegas, que se a virxe con tanta vela parecía sevillana, ¿e qué? ¿Seica non sabemos co multirracial enriquece? A min encandiláronme os adornos frorais feitos por dúas chilindrinas (Rosario e Casilda Pérez) da floristería Medra. Non hai que esquecer a gran devoción que hai en Celeiro polo Ecce-homo. Os barcos de pesca cando saen pescar enfían a proa cara a capela da Misericordia para pedir a proteción do santo…
O Ecce-Homo visto dende a vagoneta da mina da Silvarosa en homenaxe aos mineiros
Interior da capela cos pasos preparados quie hai que montar e desmontar peza a peza polo pouco espazo dispoñible
Nosa Sra da Clemencia sobre andas de prata
A lúdica escultura do Ecce-homo, singular talla do século XVII
Cofrade maior, René Gómez e Segredario, Ramiro Mel na sancristía
Sacando os santos da igrexa e montándoos no exterior con protectores para a chuvia
Mirando ao ceo pero vestidas desafiando a chuvia, preparándose todos e todas para o gran momento
Túnica de cor negra, capa, capuz e faxín cor grana, cíngula negra e fachón de cera é o hábito da Confradía da Misericordia fundada en 2006.
Os romanos de Lugo deron un toque festivo ao evento co seu centurión á testa:
Cornetas e tambores, bandas de música maxistrais con cativiños orgullosos de desfilar na procesión, a gran canteira viveirense, eses nenos e nenas con gran fe e grandes dotes musicais.
Impresionante a saída e entrada polas verxas do Eccehomo e pola porta de Carlos V, calculado todo milimétricamente:
O xoves santo non saiu ningunha outra procesión, por medo a chuvia. Unha curiosidade o templete para tapar aos apóstolos no atrio de San Francisco parecía unha mesa de Naseiro, ¿non si?
En fin! Viveiro é moito…
Fotos e texto:Fina Roca